Net als in de IT (mijn vak) werk ik in versies. Versie 1.0 van de jufferblokken gaat al een aantal jaren mee en ze bevallen prima. De verticale bolling van het zeil is er mee te sturen en de druk verdeelt zich regelmatig over het zeil. Het ontwerp komt uit het Practical Junk Rig boek en is van Thomas Colvin, die het weer uit China heeft, al zijn jufferblokken ook in oud Hollandse tuigages veel gebruikt (denk aan de blokken om het want van dwarsgetuigde schepen op spanning te brengen).
Mijn jufferblokken op grootschoot en fokkeschoot doen hun werk, maar ze hebben één groot nadeel: zodra je het zeil strijkt, hangt er onder de lazy jacks een ‘mangrovebos’ van lijnen (schoot en ‘sheetlets’ die naar de staken in het zeil leiden). Dat loste ik op door de mastbundel naar één kant te duwen en hem daar vast te binden. Ik wilde de schoot helemaal los kunnen koppelen van het zeil om het mangrovebos vervolgens in de zeilbundel te vouwen en een lege kuip over te houden.
Niet zonder vrees zette ik dus de zaag in mijn jufferblok en haalde de ingebouwde touwschijven eraf. Met een snapsluiting en dubbel blok aan de schoot wordt het mogelijk de schoot los te koppelen, maar hoe moest de sluiting aan het jufferblok komen?
Een lus om of door het blok leek me wel een stoere en seamanlike oplossing, dus boorde ik een gat dwars door het jufferblok en maakte met een korte splits een lus van een oud stuk landvast waar de snapsluiting aan vast klikt. De splits was een lastige (moest drie keer over) maar het lukte en hij paste zelfs grotendeels in het blok waardoor het lelijkste deel niet te zien is.