Van de tijdelijke ligplaats van Innovaar in Lemmer gevaren om de ZeeFier verder te tuigen en zeilklaar te maken voor seizoen 2010. Wouter maakte deze foto van de afvaart:
Met de nieuwe mast los mee en lavastenen bij wijze van balast. Het was weer even improviseren natuurlijk, maar gelukkig zijn er meer mensen die meedenken: Louis had een waterkaart, ik had een regenbroek, we hadden allemaal sjaals en handschoenen. Goed ingepakt maar goedgemutst gingen we de donkere wolken tegemoet. Het was niet echt de vraag of maar eerder wanneer het zou gaan regenen. Om ons niet af te schrikken wilde Wouter ons buienradar op zijn iPhone niet laten zien.
In Lemmer zagen we nog een net opgeleverde stalen platbodem. Ik zei tegen Simon: “volgens mij zit dat beslag op die zwaarden aan de verkeerde kant”. Simon: “Ja, het hele zwaard zit aan de verkeerde kant”. So much for Neerlands scheepsbouwkunde.
Tot en met de Groote Brekken hadden we de wind in de rug. Motor liep soepel en heel stil. Het Tjeukemeer ging boven verwachting: er waaide een windkracht 3 van opzij, maar dankzij de nieuwe kiel hield de ZeeFier keurig koers. We waren in een half uurtje het meer over en het was nog steeds droog. Koud van het meer af begon het te plenzen. Eerst ging Simon schuilen, daarna Louis en ik. De stuurman had ‘de broek aan’: we hadden maar 1 regenbroek mee.
Simon vond het allemaal prachtig en vloot zich een weg tot aan de Driewegsluis. Daar konden we even opdrogen bij een bord mosterdsoep in een overigens helemaal leeg restaurant. De slingerende Linde net na de sluis vond ik één van de mooiste stukjes.
Bij Ossenzijl nog even getwijfeld of we niet moesten stoppen (het was wel heel erg nat). Toch maar verder. Met afwisselend een stuk onder het zeil en dan weer aan het roer was het wel te doen. Drop en rookwaar hielpen een handje.
Onderweg vooral veel varende carvans tegengekomen en een ponton met drie drijfnatte rietwerkers.
Dankzij de generator konden we op volle snelheid doorvaren en schoot het toch nog redelijk op. De bruggen werden vlot bediend. Bij het Giethoornse meer klaarde het gelukkig op en werd ons uithoudingsvermogen beloond met een prachtige regenboog:
Aan het eind werd het toch nog even spannend want aan de overkant van het meer bliksemde het opeens. De onweersbui trok gelukkig aan ons voorbij.
Nat maar voldaan konden we weer een goede tocht bijschrijven in de boeken van de ZeeFier.