In de sloep zat toen ik hem kreeg een Volvo Penta MD 1B motor (ik schat uit 1974). Dit was een één-cilinder diesel motor met 10 PK. Voor de diesel was een oude benzinetank van een vrachtwagen aan boord gemonteerd, waar ik zelf een waterfilter tussen heb gezet.
Met die diesel ging van alles mis: we hebben een keer een vastloper gehad, de brandstofpomp hield er wel eens mee op en de koppeling was niet meer jofel. De schroefas voor de diesel was links uit het midden gemonteerd omdat er geen schroefraam in de boot zat. Dit betekende dat als de motor het deed, je flink hard naar stuurboord moest duwen omdat de boot altijd naar bakboord wilde. Je kon het roer dus ook niet even loslaten.
Nu had ik natuurlijk een nieuwe diesel kunnen laten monteren en de schroefas netjes in het midden kunnen laten monteren. Een 10 PK motor was absoluut voldoende dus duur is dat niet. Maar ik wilde heel graag uit de herrie, een schone bilge en ik wilde vooral de boot niet aanpassen. Ik vond het eng om door die kiel heen een nieuwe as te voeren en een schroefraam te laten maken.
Het argument van velen om electrische aandrijving niet te overwegen is: “wat als de accu’s leeg zijn?”. Daar is een simpel antwoord op: neem een groter accupakket en/of neem een kleine generator aan boord voor noodgevallen.
